De voormalige Franse minister van cultuur. Jack Lang, sprak een paar jaar geleden tijdens een bijeenkomst in Latijns-Amerika over het Amerikaans kultuurimperialisme. Hij bedoelde met deze in bijzonder de overrompeling van films e.a. producten van Amerikaanse makelij op onze T.V.-scher-men-en cinemazalen. Men moet zelf niet kritisch ingesteld zijn om dit vast te stellen, het ligt zo voor de hand. Overloop, op om het even welke dag, de verschillende T.V.-programma’s en je zult vaststellen dat het overgrote deel van de aangekondigde films, made in USA zijn. Ik deed me de moeite om de tijdens een week aangekondigde programma’s in de vierendertig grootste kinemazalen te bekijken. Ongelooflijk maar waar, maar het ging hier om tweeduizend tweehonderd films van Amerikaanse oorsprong en slechts zesentwintig uit Europese landen. Dus nog niet één procent.

Jack Lang had het over cultuurimperialisme, maar zoals kan worden vastgesteld heeft het overgrote deel van deze produkties weinig met cultuur te maken. Moorden, sadisme en pornografie zijn meestal het hoofd-tema van deze films. Alsof dit centraal in het leven staat.

Voor de Amerikanen is het het economisch aspect van het product dat primordiaal is. Het is dit standpunt dat de V.S.-afgevaardigden vertolkten tijdens de vorig jaar gehouden Gatt-onderhandelingen waar zij de Europese markt nog verder wilden openbreken voor hun produkten. Europa hield het been stijf, verdere besprekingen werden naar later verwezen, maar ondertussen merkt men dat de overrompeling van de Amerikaanse films op onze schermen rustig verder gaat. En met de Amerikaanse film, zoals we die meestal kennen, wordt ook een levenswijze geprojecteerd. Een maatschappij waarin geweld de drijvende kracht is. Het wordt zeker een dringende noodzaak zich over deze kwestie te beraden. Een gemeenschappelijke aanpak van de filmindustrie uit alle Europese landen met de nodige steun van de betrokken regeringen is het enige alternatief.

ads

(zie ook blz. 14)