Vijfendertig staten, in de eerste plaats de Verenigde Staten, Rusland en China, produceren anti-persoonsmijnen en meer dan 110 miljoen van deze tuigen liggen nog ergens op “hun” slachtoffer te wachten. Ook Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland, Zweden, Zwitserland, Zuid-Afrika, India, Chili en Pakistan staan nog op de lijst van de landen die nog, of tot kort geleden, anti-persoonsmijnen fabriceerden. Deze “blinde” moordtuigen doden jaarlijks 26.000 personen of één om de 22 minuten. Meestal gaat het om vrouwen en kinderen.
Volgens een document van de Verenigde Naties, bekend gemaakt tijdens een conferentie voor het verbod van het wapen van de “lafaards” bestaan er minstens 360 types van deze wapens. De “springmijn”, reeds in gebruik tijdens de eerste wereldoorlog, ontploft een meter boven de grond om zoveel mogelijk wonden te verwekken. Een andere mijn, met kleine gekleurde vleugeltjes, wordt door kinderen meestal voor een speeltuig genomen. De fragmentatiemijn werpt zijn metalen schilfers in een omgeving tot 100 meter en doodt iemand op 25 meter. De Amerikaanse mijn “Claymore”, vervaardigd om actief te blijven gedurende 20 jaar, werpt bij zijn ontploffing 700 stalen bolletjes in een cirkel van 60 graden.
Meer en meer worden de mijnen praktisch volledig in plastiek vervaardigd wat ze onontdekbaar maakt. Bovendien worden ze uitgeworpen door vliegtuigen of helikopters, een tactiek die door Amerikanen tijdens de oorlog in Vietnam werd ingevoerd maar ook door de Sovjettroepen in Afghanistan toegepast.
Het aantal landmijnen in de wereld wordt geschat op 112 miljoen waarvan in Afrika meer dan 44 miljoen: Egypte 23 ml, Angola 15 ml, Mozambique 3 ml en nog 15 andere landen. Azië, meer dan 32 miljoen: Cambodja 10 ml, Afghanistan 10 ml, China 10 min en Vietnam 3,5 miljoen. Europa meer dan 10 miljoen. Waarvan Bosnië, Herzegovina 3 tot 6 ml, Kroatië 3 ml en Oekraïne 1 miljoen. Midden-Oosten meer dan 26 miljoen, Iran 16 ml, Irak 10 ml en Jordanië 206.000.
Latijns-Amerika meer dan 240.000. Volgens het internationale Rode Kruis worden jaarlijks nog 2 miljoen meer anti-persoonsmijnen uitgezet dan er vernietigd worden.
Na vier jaar permanente activiteiten hadden 1.329 ontmijnders in Cambodja eind vorig jaar 57.330 anti-persoonsmijnen en 460 anti-tankmijnen blootgelegd.
Daarvoor hadden ze eveneens 364.369 stukjes metaal moeten opgraven, met dezelfde omzichtigheid als gold het een landmijn. Mét naar schatting vier tot zes miljoen mijnen blijft er nog werk voor meer dan honderd jaar. In het document dat in september gepubliceerd werd wijst de Noorse minister van buitenlandse zaken er op, zo het gebruik van anti-persoonsmijnen vandaag zou verboden worden het volgens het huidige ritme van de opruiming, nog duizend jaar zou kunnen duren vooraleer al de op dit moment opgeslagen mijnen volledig zouden verwijderd worden.
Zo het definitief verbod voor het vervaardigen en plaatsen van anti-persoonsmijnen in december in Ottawa een belangrijke stap kan genoemd worden, dan zullen de regeringen ook aan de onmisbare initiatieven moeten denken om zo snel mogelijk, en met de meest gespecialiseerde middelen, een belangrijk deel van de op dit moment bestaande anti-persoonsmijnen op te ruimen.
André De Smet
Wanneer een kind door een anti-persoonsmijn een been verliest moet het slachtoffer vijftien maal een aanpassing ondergaan vooraleer het volwassen is.