IN December 1952 zag de internationale toestand er als volgt  uit :
Generaal Eisenhower was pas in triomf tot President van de Verenigde Staten verkozen geweest en dit betekende dat de Republikeinse administratie de « indijkingspolitiek » door de politiek van « terugdrijving » zou vervangen en aldus op internationaal gebied de koude oorlog zou aanwakkeren.
De oorlog in Korea en in Indochina woedt   verder.
De rush naar bewapening neemt toe, maar:
Tussen de U.S.A. en andere leden van de N.A.T.O. ontstaan zekere meningsverschillen. De E.D.G. was steeds niet gestemd in de Westerse landen. Diverse politieke middens komen in verzet tegen deze vermomde Duitse herbewapening.

Op dit ogenblik wordt te Wenen het Congres der Volkeren voor de Vrede samen geroepen en gedurende acht dagen bespreken talloze mensen van de meest diverse herkomst en overtuiging, leden van de Vredesbewegingen en niet leden, die uiteindelijk tot het besluit te komen dat het onmiddellijk te verwezenlijken doel van eenieder moet zijn: een einde maken aan de machtspolitiek en vredelievende onderhandelingen bevorderen tussen de grote mogendheden.

De   invloed   die uitging   van   dit   Con gres te Wenen was verbazend. De besluiten worden door de afgevaardigden in al|e landen gepopulariseerd en hierdoor  werd de geestesstroming in dé richting der onderhandelingen gebracht. Het is daar dat het vergelijk kiemde, hetwelk uiteindelijk tot wapenstilstand in Korea leidde en eveneens de idee dat door een gezonde oplossing voor het Duitse vraagstuk in het leven te roepen de vrede zou  worden   bevorderd.

Dit gebeurde nog einde 1952 maar dient tot inleiding voor  het  gebeuren  in 1953.

Op 3 Februari houdt President Eisenhower zijn rede waarin hij Formosa als gedeneutraliseerd  verklaarde zonder de Westerse machten daaromtrent te raadplegen.
Men herinnert zich boe dit de geesten beroerde, zodanig dat zelfs Amerikaanse stemmen opgingen om te verklaren dat Eisenhower als president niet met een hejim geboren was, en de volkeren uit het Oosten eer van Amerika zou afwenden.

In dezelfde redevoering beweerde de President eveneens dat het tijd werd Europa één te maken. Maar de HH. Poster Düiles en Stassen op rondreis in Enropa moesten bij hun thuiskomst erkennen dat de geesten voor de E.V.G. n|et rijp waren.

De oorlog in Indochina verliest rond dit tijdstip zijn karakter van koloniale schermutseling. Amerika komt geldelijk tussen en interuasionaliseert aldus de oorlog die het in -de richting van China blijkt te willen doordrijven. Aldus stijgt het gevaar vóór een  derde wereldoorlog.

Rond dat tijdstip situeren zich een reeks gebeurtenissen die het internatiöV naaï politiek kliiriaat hevig zullen beïnvloeden; Een bedroevende gebeurtenis : de dood van J. Stalin, Dé gehele wereld gedenkt op dat ogenblik de belangrijke; rol door de Sovjèt-Unié en haar leiders gespeeld in het wereldgebeuren der laatste jaren.

Malenkov verklaart op 15 Maart dal zijn land bereid is, zoals dit reeds meer. malen door zijn roemrijke voorgangei werd herhaald, vreedzame besprekingen aan te knopen met alle regeringen welke dit wensen, de Verenigde Staten niet uit. gezonderd. Logische voortzetting dei vroegere Sovjet-diplomatie, kwam . di1 voorstel op een ogenblik dat de geesten door het Congres van Wenen waren gewonnen voor dergelijke besprekingen Op 20 Maart, gedurende een persconferentie, bevestigt de uitspraak van President Eisenhower de luwing die ingetreden is in de internationale spanning :  “Wij zullen minstens de helft van de weg afleggen om met de U.S.S.R. vrede te duiten”.

Het psychologisch element dat tot de wapenstilstand in Korea moest leiden was ongetwijfeld het aanbod van dhr, Choe En, Lai de zieke en gewonde krijgsgevangenen  beiderzijds  uit  te leveren.

Sir Winston Churchill, geruggesteund door de Labour oppositie en beaamd door de regeringen van de Commonwealth, de Scandinavische landen en zeer talrijke persoonlikheden uit alle landen, stelt voor dat de Staatshoofden der grote mogendheden zouden onderhandelen, zonder voorafgaande voorwaarden Op te leggen. Te Budapest komt de Wereldraad voor de Vrede samen van 16 tot 20 Juni om de nieuw geschapen toestand te bespreken en te onderzoeken hoe alle volkeren zouden kunnen meehelpen aan het afnemen der internationale spanning. Er werd besloten een algemene campagne op touw te zetten ten gunste van de onderhandel ing.

Gedurende, die zelfde dagen, twee ernstige   voorvallen: — oproer in   Berlijn  op   17  Juni ; verdonkermanen   van  25.000  Koreaanse    krijgsgevangenen    door    Syngman Rhee. De   aanstokers   van   de   koude   oorlog waren in hun nopjes.

Maar toch wordt einde Juli het wapenbestand getekend in Korea. Alle volkeren verheugden zich hierom, het Amerikaanse zowel  als  alle  andere.
En reeds kwamen nieuwe bedreigingen. Amerika verklaarde de oorlog te willen doordrijven tot in China indien het wapenbestand verbroken werd. De horizont ging   opnieuw   duister  worden.
De verklaringen der drie ministers van Buitenlandse Zaken in Chicago. brachten een diepe ontgoocheling onder de volkeren. Van het ‘voorstel”. Churchill kwam niets in huis. Ër werden wel voorafgaan del ij ke voorwaarden gesteld voor een bespreking tussen de gróte mogendheden en wel dé ergste:  vooreerst eenmaking van Duitsland ih het kader der E.V.G. Het was onbillijk te veronderstellen dat de Sovjet-regering zulks kon  aanvaarden.

Indien de onlusten in Berlijn misschien hun oorsprong vonden in misnoegdheidv is het Ontegensprekelijk gebleken dat het vuur aan de lont werd gestoken door het Westen, provocatie die het bewijs moest leveren dat de socialistische wereld inwendig verzwakt was en dat dus de machtspolitiek meer dan ooit de goede zou zijn.

Van 5 tot 10 September kwam het Bureau van de Wereldraad voor de Vrede samen te Wenen om er de internationale toestand te     onderzoeken.  Vastgesteld werd dat de gedachte dèr onderhandeling .   in Juni door  de  Raad  in de wereld gestuurd,  vaste  voet  had  gekregen   en  dat  geen  enkel  Staatsman  zich nog openlijk dierf  verzetten  tegen  vreedzame  besprekingen. Zij wees op de bedriegelijke  manier besprekingen  als  vredelievend  voor te  stellen  wanneer  ze  bedongen  worden met onaanvaardbare voorwaarden. Alleen te  goeder trouw  kan  worden  onderhandeld.

Rond die tijd wisselden de kansen van ooglog en vrede elkaar met duizelingwekkende snelheid af. De verkiezingszege van kanselier Adenauer, was er een bewijs van. Dit had als weerslag de plotse bewustwording in de landen van West-Europa van het gevaar der Duitse herbewapening. Het verzet tegen de E. V. G. ontwikkelde zich met nieuwe kracht.

De grootste moeilijkheid die zich thans voordoet betreft de vorming der Politieke Conferentie inzake Korea. Na het verzet der Verenigde Staten tegen de deelname van India en de SOVjet-Unie als neutrale landen, de herrie rond de voorlichting van de onwillige krijgsgevangenen, werden de voorbereidende besprekingen door de Amerikaanse afgevaardigde midden December  verbroken.

De Conferentie der Grote Drie op de Bermuda-eilanden leidde tot het aanvaarden van het Sovjet – voorstel tot bijeenkomst der Vier, begin Januari 1954. Verder deed Ho-Chi-Minh voorstellen tot rechtstreekse onderhandelingen met Frankrijk.

Deze snelle afwisselingen van spanning en ontspanning, van betrokken hemel en opklaringen-die het ganse jaar 1953 kenmerkten zijn. ontegensprekelijk uitgelopen op een succes voor de vredeskraenten. Het Avapenbestand in Korea is een gebeurtenis van uitzonderlijk belang. Het toenemend verzet in Frankrijk tegen de E.V.G. is een positief element dat rijk aan gevolgen kan zijn. Het komt.. er op aan de eerste resultaten die werden bereikt, maar ongelukkiglijk nog niet talrijk genoeg zijn naar Avaarde te schatten, en eveneens de machtige en talrijke hindernissen die zich op de weg der vre-deskrachten opstapelen, naar hun ware omvang  te  meten.

De Wereldvredesraad kwam opnieuw bijeen van 23 tot 28 November. Elders in dit blad drukken wij de oproep af uitgegeven na deze zitting. Zoals blijkt uit deze korte samenvatting die wij getracht hebben te geven van het wereldgebeuren in verband met de strijd voor de vrede, gedurende het jaar 1953, vervult de Wereldvredesraad, door zijn toenemende inwerking op de openbare mening, een steeds belangrijker wordende rol.

Wij zijn ervan overtuigd dat de Wereld vredesraad de juiste weg volgt met de oproep aan alle organisaties en personaliteiten in 1954 een samenkomst in te richten tot «vrije confrontatie van alle standpunten in hét nagaan der mogelijke oplossingen», waardoor elkeen, indien hij eerlijk en oprecht is, het zijne kan bijdragen tot de bouw van een wereld van vrede.