NOG  IS  HET   NIET ONHERROEPELIJK
DE PARLEMENTEN BEKRACHTIGEN
Vrede maart 1955
De Italiaanse Senaat, de Duitse Bundsstag, de Duitse Bundesrat, de Franse Raad van de Republiek.de Belgische Senaat. De bekrachtiging der akkoorden van Parijs is een voldongen zaak en een feit is het eveneens dat zelfs in die landen, waar het verlet der bevolking zeer heftig was – Italië, Duitsland, Franrijk – dut verzet niet een overeenstemmende uitdrukking op parlementair vlak gekregen heeft.
De mandatarissen hebben niet geluisterd, noch naar hun geweten, noch naar de stem van het volk. Zij hebben geluisterd naar andere imperativen.

SENATOR ROLIN

Ook tijdens de debatten in de Belgische Senaat is dat herhaaldelijk gebleken.Sprekers van alle partijen hebben voorbehoud en angst uitgedrukt. Speciaal senator Rolin was duidelijk in dat opzicht:
“Ik behoor tot dezen die, nadat zij tegenstander waren van de E.D.G.,zich uitgesproken hebben ten gunste van de Parijse akkoorden. Bij nader overweging heb ik dat gunstige oordeel niet “kunnen handhaven…Onderhandelingen tussen Oost en West zijn noodzakelijk. Zelfs de Amerikanen erkennen dat. Maar dan moet er een mogelijkheid, een terrein van onderhandelingen aanwezig zijn. Mijn overtuiging is het, dat de Parijse akkoorden onderhandelingen onmogelijk maken. Of wij het willen of niet, besprekingen moeten de eenmaking van Duitsland voor doel hebben. Welnu de Parijse akkoorden betekenen de militaire integratie van West-Duitsland, zijn verbinding met het Westen.

Welke hoop kunnen wij in deze omstandigheden nog koesteren dat de U.S.S.R. haar bezettingstroepen uit Duitsland  zou terugtrekken? Het is niet ernstig allerlei verklaringen af te leggen over Oost-West-onderhandelingen, wanneer men West-Duitsland voor 50 jaar samensluit met het Westen… De akkoorden leiden naar de mislukking van de onderhandelingen en zij leiden uiteindelijk naar de afgrond. Ik meen dat zij een stap in de slechte richting zijn. Het logische gevolg van mijn houding zou een onthouding of een tegenstemming moeten zijn. Maar  Maar. ..hier beleven wij een eigenaardig avontuur in onze Senaat: dhr.Rolin en nog 23 andere socialistische mandatarissen laten een verklaring afleggen door Senator De Block, waaruit blijkt:

1. dat deze senatoren wilden tegenstemmen of zich onthouden;
2. dat zij zullen voorstemmen om – ten overstaan van de C.V.P. – de eenheid van de B.S.P.-groep te beklemtonen.

Senator:De Block meent, dat met de bekrachtiging der Parijse akkoorden Europa zich op een gevaarlijk pad begeeft en dhr. Doutrepont voegt er aan toe; “wij hebben allen gewetensbezwaren.”
WELKE IMPERATIEVEN ?

Deze dubbelzinnige houding wordt voorgesteld als het gevolg van zekere spanningen op het terrein van de binnenlandse politiek. Dat is maar gedeeltelijk waar. Een binnenlandse aangelegenheid – in dewelke wij als vredesbeweging trouwens geen stelling nemen – is het feit, dat de C.V.P. de huidige regeringscoalitie wil ten val brengen. Maar een kwestie van buitenlandse politiek is het, dat in de loop van het debat dhr. Struye minister Spaak heeft willen discrediteren in de ogen van Washington moest getoond worden, dat de B.S.P.-groep en bloc de akkoorden van Parijs goedkeurt.

Maar dat alles vermindert geenszins de verantwoordelijkheid van de senatoren. Onze mandatarissen zijn voldoende verwittigd geworden en al de bezwaren, die wij in onze geschriften lieten gelden, al de argumenten, die wij vooropstelden, blijven hun volle waarde behouden.
Met de bekrachtiging der akkoorden van Parijs werd bewustde weg naar onderhandelingen over het voornaamste Europese probleem geblokkeerd.

EEN NIEUW MANEUVER

Een nieuw maneuver werd sinds enkele weken ingezet. Sinds enige tijd inderdaad wordt er door de meest verantwoordelijke Westerse staatslieden enorm veel gepraat over een nieuwe conferentie van vier. Er is een antwoord van Boelganin geweest, dat bemoedigend leek. Besprekingen over een Oostenrijks staatsverdrag hebben plaats in Moskou. En nu wordt het voorgesteld alsof men grote verwachtingen zou mogen koesteren betreffende een nieuwe samenkomst met de Sovjet-regering. De verwachtingen worden kunstmatig opgeschroefd,om achteraf naïef verwonderd te kunnen doen, als de besprekingen mislukken.
Onderhandelingen, ja vruchtbare onderhandelingen zijn inderdaad mogelijk… over Oostenrijk,… over het probleemder ontwapening in ‘t algemeen, maar niet meer over Duitsland, tenzij op één voorwaarde, dat de uitvoering, de toepassing van de Parijse akkoorden verdaagd v/orde tot na de conferentie waarover men spreekt.

EEN LAATSTE KANS

De regeringen van het Westen wordt nog één kans geboden om de noodlottige weg, die zij ingeslagen hebben op het laatste nippertje te verlaten: door de toepassing der akkoorden uit te stellen. De volkeren hebben het woord.