Op 9 januari 1996 eindigde, na een 33 dagen durende moeilijke en harde solidariteitsstaking van het personeel van de Regie des Transports de Marseille met een overwinning.

Het begon allemaal met de invoering op 1 september 1993, door de toenmalige sociaal-democratische burgemeester Vigouroux, van een nieuw sociaal statuut dat het tram- en metropersoneel in twee categorieën verdeelde.

De sinds deze datum aangeworven bestuurders ontvingen 6.000 BF per maand minder voor hetzelfde werk. Bovendien moesten ze twee uur en twintig minuten per week langer werken en mochten ze hun verlof niet tijdens de zomermaanden nemen.

De arbeiders van de trammaatschappij namen het in voege stellen van dit dubbel statuut niet, onderhandelden en gingen in staking maar moesten uiteindelijk de duimen leggen.

Bij de recente grote stakingen in Frankrijk in december j.l. vervoegde het trampersoneel de aktie tegen het plan Juppe maar koppelde er onmiddellijk de strijd aan voor de afschaffing van het dubbel statuut.

Het verzet tegen het plan Juppé kende in Marseille een nooit geziene omvang. Dit bleek uit een betoging die doorging met 150.000 deelnemers.

Doorheen deze eensgezinde aktie was er voor de trambestuurders ook een nieuw element tot stand gekomen. Namelijk de eenheid tussen de vijf vakbonden (CGT – CFDT – FO – CSL en SUP). Aan het einde van de decemberstaking werd dan ook besloten de strijd verder te zetten voor de afschaffing van het dubbel statuut.

Het werd hard tegen onzacht. De rechtse burgemeester Jean-Claude Gaudin, ook minister in de regering Juppé, deinsde voor niets terug. Gaudin beweerde dat een meerderheid van het trampersoneel het werk wilde hervatten en liet de politie uitrukken om met brutaal geweld het tramdepot te ontzetten en de staking de kop in te drukken. Er stond namelijk voor de regering veel op het spel.

Andere openbare diensten, banken en bedrijven waren eveneens zinnens het systeem van een dubbel statuut, zoals in Marseille, in hun sector in te voeren.

Burgemeester Gaudin verbood dan ook aan de Regie des Transports de Marseille (TMT) ook maar een duimbreed toe te geven alhoewel deze staking haar 300 miljoen B.fr. kostte of practisch meer dan de door de arbeiders gestelde eisen.

Maar het trampersoneel hield stand en uiteindelijk gingen burgemeester Gaudin en de directie van de Regie door de knieën. Het dubbel statuut wordt afgeschaft, er komen salarisverhogingen, er zullen geen sancties vallen, de verlofperiode zal gelijk zijn voor iedereen en zeven stakingsdagen zullen vergoed worden.

Hierbij moet zeker de nadruk gelegd worden op de solidariteit van het geheel van het trampersoneel van Marseille en hun vakbonden. Zij hebben niet geaarzeld om 33 dagen een moeilijke strijd te voeren en offers te brengen voor hun driehonderd collega’s aan wie een minderwaardig statuut werd opgedrongen.

Deze mooie solidariteitsaktie mag zeker als voorbeeld gesteld worden.

André De Smet