Toen we, samen met alle vredes-krachten, in de jaren tachtig met informatiecampagnes, petities en betogingen de strijd tegen de plaatsing van kruisraketten in ons land en het verzet tegen het toenemend nucleair gevaar organiseerden, werden we door regering en heel wat politieke leiders naïevelingen genoemd. Zij hielden als trouwe volgelingen van de NAVO het bij de strategie van de Amerikaanse leiders en hun koude oorlog theoriën.

Zelfs toen een aantal gewezen NAVO-generaals: (o.w. von Meyenfeldt (Nederland) Pasti (Italië) Boston (Duitsland) Christie (Noorwegen) Coutinho (Portugal) Hoibottle (Groot-Brittannië) Koumanokos (Griekenland) Sanguinetti (Frankrijk) e.a.) en het comité van de Wetenschappers en Medici (dat de Nobelprijs kreeg) het standpunt van de vredesbeweging met militaire en wetenschappelijke argumenten kwamen ondersteunen hielden regering en politici het been stijf. In de media voegden sommigen er nog een schepje bij, o.m. De Gazet van Antwerpen voor wie de vredesmilitanten agenten van Moskou waren. We staan tien jaar verder en plots komen er geluiden uit een niet verwachte hoek met betrekking tot kernraketten en nucleair gevaar.

Een zestigtal generaals en admiraals, o.w. een veertigtal Amerikanen en Russen hebben op 5 december j.l. een alarmkreet geslagen met betrekking tot de nucleaire arsenalen die een bedreiging zijn voor de mensheid. Zij aanvaarden dat met het einde van de koude oorlog het gevaar verminderd is maar dat een volstrekte veiligheid slechts zal verzekerd zijn als alle kernwapens zullen ontmanteld zijn. De tekst werd in Washington bekend gemaakt door niemand minder dan de generaal Andrew Goodpaster, gewezen opperbevelhebber van de NAVO. Onder de ondertekenaars zijn er ook de generaal Lee Butler, gewezen chef van het Amerikaanse „Strategie Com-mand”, John Galvin, gewezen commandant van de NAVO troepen in Europa, Charles H. Horner, gewezen commandant van de U.S. Space Command, die een rol speelde in de Golfoorlog, de gewezen Russische ministervan defensie Boris Gromov, de Britse generaals Michael Harbottle en Lord Carver, de Franse admiraal Antoine Sanguinetti, de Indische generaal Indar Jit Rikhye, de Japanse

vice-admiraal Naotoshi Sakonjo en vele andere.

De ondertekenaars van de oproep vestigen er de aandacht op dat de ontmanteling van de atoomwapens in eerste instantie onder de verantwoordelijkheid valt van de landen die over kernwapens beschikken: de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland en China maar tevens van India, Israël en Pakistan die eveneens kernwapens bezitten en van Duitland en Japan als belangrijkste landen zonder kernwapens.

’t kan verkeren

Een van de belangrijkste ondertekenaars van de oproep is de Amerikaanse generaal Luc Georges Butler. Van 1991 tot 1994 was deze chef van de Strategie Air Command (SAC) vooraleer de grote baas te worden van het Strategie Command, met deze titel was Butler, naast de Amerikaanse president, verantwoordelijk voor het geheel van de Amerikaanse kernmacht.

Kernbommen in Europa

Alle conferenties en goede voornemens ten spijt blijven er in de Europese lidstaten nog een aantal Amerikaanse atoombommen opgeslagen. Hierbij het aantal op volgende bases;

In Groot-Brittannië: Laken-heath (30), Marham (24). In Nederland: Volkei (11). In België: Kleine Broghel (11). In Duitsland: Brueggen (10), Noervenich (11), Ramstein (58), Beuchel (11), Memmin-gen(11).

In Italië:. Ghedi-Torre (6), Oviano (18).

In Griekenland: Aroxos (11). In Turkije: Baleksir (6), Murted (6), Incirlik (90). In totaal dus een 242 kern-raketten.

Zonder de Franse en Britse mee te rekenen of deze die op onderzeeërs opgesteld zijn.

We staan dus nog ver van een kernwapenvrij Europa.

In het geheel van zijn 37-jarige militaire carrière, besteedde hij een groot deel aan de studie rond de mogelijkheid van een nucleaire oorlog. Vandaag erkent hij 70.000 kernkoppen onder zijn controle gehad te hebben en met het Pentagon de geheime plannen te hebben opgesteld om op Moskou een tiental kernkoppen te droppen zoals tevens een duizendtal over de ganse Sovjet-Unie. Zo generaal Butler over dit alles jarenlang zijn twijfels had dan bleek hiervan, onderhevig aan de militaire discipline, niets van te merken. In een interview in de Washington Post belichtte hij dit als volgt: „Ik heb de lange en moeilijke reis gemaakt van een advocaat van de ontradingstheorie naar een openlijke voorstander van de ontmanteling van alle kernwapens. De kernwapens zijn fundamenteel gevaarlijk, ongelooflijk duur, militair niet efficiënt en moreel onverdedigbaar”. Volgens Butler zijn zij die zeggen dat kernwapens ondanks de beëindiging van de koude oorlog nodig zijn „mensen die verdwaald zitten in een intellectuele mist”. Ze beseffen niet dat commandanten zouden kunnen gedwongen zijn binnen de dertig minuten een beslissing te nemen voor een alles vernietigende vergeldings-aanval met kernwapens. Tevens voegde hij er aan toe tot de overtuiging te zijn gekomen dat de dreiging van een Russische aanval steeds sterk overdreven was en is. Het toeval wil dat op de dag van Butlers pleidooi, ondanks het verzet van de Verenigde Staten, de puinen van de Dom van Hiroshima – die als gedenksteen aan het Amerikaans atoombombardement van 6 augustus 1945 wordt bewaard – door de algemene vergadering van de Unesco werd ingeschreven als te bewaren monument van hetwereldpatrimonium. Uiteindelijk kan men zich slechts verheugen in het feit dat diegenen die rechtstreeks betrokken waren bij de voorbereiding van een nucleaire oorlog vandaag er zich van bewust zijn geworden dat de wereld een andere weg dient in te slaan. Mogen we hopen dat ook de regeringen hieruit de nodige conclusies trekken. Voor de vredeskrachten die hierin de bevestiging kunnen zien van de juistheid van de destijds gevoerde strijd kan het slechts een aansporing zijn om verder te ijveren voor de ontmanteling van alle kernwapens.

André De Smet