Ooit had ik een Kef, maar nu niet meer,

Hij werd soldaat, droeg een geweer.

Wat koop ik nu met mijn dodemens muntjes?

Nu zat mijn buik niet zwellen met het kind dat niet zal spelen

Want zijn koning en vaderland namen hem weg

Ik verloor hem bij leper en Al Aiamein Op Cyprus en Goose Green, steeds weer opnieuw.

Ze noemen je een held, hoe je ook sterft

Wat muntjes in ruil voor het licht in je mooie ogen

Vraag de generaals niet wanneer de oorlog zal ophouden

De oorlog zal voorbij zijn, als wij de vrede verklaren.

(uit de liederencyclus van Rob Jonson)

Dit gedicht is een hulde aan vrouwen in oorlog en conflict waar ook ter wereld

die elke dag de moed en de kracht opbrengen het leven gaande te houden ondanks de dode en verminkte mannen, vrouwen en kinderen.

die zich verzetten tegen oude en nieuwe vormen van patriarchaal geweld

die elke vorm van racisme en discriminatie verwerpen

Voor hen dit gedicht

omdat hun stemmen voor vrede moeten blijven weerklinken omdat de oorlog pas zal voorbij zijn als mannen én vrouwen over vrede beslissen