In deze rubriek brengen we u in telegramstijl informatie over standpunten van ons land in verband met internationale politiek, nieuws over gebeurtenissen waar België of Belgen bij betrokken zijn, of over een bepaald optreden van ons land op de internationale scène.

Commissie defensie wil budgetverhoging

De besluiten van het nationaal debat over landsverdediging stellen dat, bij de opmaak van de begroting van landsverdediging, rekening dient gehouden met de noodzaak voor ons land om een geloofwaardige defensie te behouden binnen de NAVO. Er zij aan herinnerd dat de NAVO heeft voorgesteld dat België gedurende verschillende jaren zijn begroting in reële cijfers jaarlijks met ongeveer 3% verhoogt (nu 2,8 miljard $). Het doel is om op termijn de vergelijking te kunnen doorstaan met Noord-Atlantische partners zoals Denemarken (3,1 miljard $) Noorwegen (3,5 miljard $) en Nederland (7,1 miljard $). De volgende regering moet in staat zijn het evenwicht tussen de diverse begrotingsposten te herstellen (50% personeel, 25% werking, 25% investeringen). Dit betekent dat de inhaalbeweging in de eerste plaats de investeringen ten goede moet komen. De gesaneerde begroting zou op termijn de vervanging/modernisering van het materieel mogelijk moeten maken, alsmede de Belgische deelname aan Onderzoek & Ontwikkeling en aan de grote programma’s op het gebied van Europese samenwerking.

Belgisch leger voornamelijk in de Balkan

Defensieminister Poncelet kreeg z’n nota over de troepeninzet in 1999 goedgekeurd op de ministerraad begin februari 1999. Onze buitenlandse opdrachten zullen zich concentreren in de Balkan. Deze nota hield wel geen rekening met mogelijke inzet van troepen in Kosovo. Waarnemers menen dat België zou gevraagd kunnen worden om daar zo’n 500-600 soldaten in te zetten in een gezamenlijke NAVO-troepenmacht van 25 a 30.000 manschappen. Eerder zei minister van buitenlandse zaken dat hij de politiek van ‘contactgroepen’ niet zo geweldig vindt: »Als België wordt

uitgesloten van beslissingsmomenten, als ze haar ideeën niet mag presenteren is er ook geen reden waarom ze zich verplicht zou voelen solidair te zijn, of aan operaties deel te nemen. Anders krijgen we een terugkeer van het directorium van de grote landen, en wij mogen dan het kanonnenvlees leveren.» Minister Poncelet van zijn kant, vindt een hogere Europese participatiegraad in een mogelijk militair optreden in Kosovo een bemoedigende evolutie. Hij meent evenwel dat de Belgische participatie niet door de infanterie kan worden geleverd, aangezien die al erg aanwezig is met de NAVO in Bosnië, en voordien als UNO-macht in Oost-Slavonië.

Belgische wapenhandel

• Volgens de Chileense krant El Mer-curio onderhandelt het Chileense leger met België en Duitsland voor de aankoop van (tweedehandse) Leopard-tanks. België verkocht voorheen al opgekalefaterde F-16’s aan het Chileense leger. Er blijven geruchten circuleren dat hierbij smeergeld werd betaald.
• België verkocht in 1994 en ’95 ook lichte pantservoertuigen aan de Britse firma Avis Vehicles Limited in Coventry voor een dikke 23 mijoen BE The Observer meent te weten dat deze militaire voertuigen via Botswana in Congo bij het leger van Kabila zijn beland. Dit doet een probleem rijzen qua controle op eindbestemmingscertificaten binnen de Europese Unie.

Wapendoorvoer

In de Antwerpse haven blokkeerde de douane 91 containers militair materiaal: 40 Unimog-trucks and motoren voor tanks T-54 en T-55. Het Brits bedrijf Global Services, dochteronderneming van The Charlesworth Ltd voerde deze eind vorig jaar uit Nederland België binnen met bestemming Eritrea. De papieren spraken over bouwmaterialen en waterpompen. Naar verluidt werden de tankmotoren in Duitsland gereviseerd.

Kernbewapening

Duitsland, Nederland, Italië, Noorwegen en België hebben op de Geneefse VN-ontwapeningsconferentie voorgesteld om een werkgroep op te richten die van gedachten zou moeten wisselen over mogelijke stappen in de rich-

ting van een internationale nucleaire wapenafbouw. Ze wijzen wel het opstarten van formele onderhandelingen om de kernwapens uit de wereld te helpen, van de hand. Het is hen er uitdrukkelijk niet om te doen in het raam van deze Genève-conferentie multilaterale onderhandelingen over nucleaire ontwapening op te starten. De kernmogend-heden hebben die altijd geweigerd.

België en Afrika

Minister Derycke op een colloquium van de UCL op 9 februari ’99: »(…) Zelf al hebben wij nog nauwelijks economische belangen in Congo en zijn er steeds minder Belgen in de gewezen kolonie – in Zuid-Afrika zijn er twaalf keer meer – kan elkeen vaststellen dat er in België nog een zekere belangstelling bestaat voor Midden-Afrika.(…) Na onze roofzuchtige en gewelddadige kolonisatie, gevolgd door een eerder parternalistische fase waar weliswaar indrukwekkende verwezenlijkingen zijn gerealiseerd, kwam de dekolonisatie die op een drafje werd afgehandeld en vol bijbedoelingen zat. (…) Dertig jaar lang heeft een groot aantal Belgen, zij het omwille van een humanitair geïnspireerd voluntarisme, vanuit zakelijke belangen of religieuze beweegredenen, de dekolonisatie niet willen aanvaarden en geweigerd te zoeken naar de opbouw van een gelijke en verantwoordelijke relatie met onze Afrikaanse partners. (…) Ons nieuw Afrika-beleid zou een zekere onverschilligheid uitstralen en het zou Afrika in de steek laten ? Niets is minder waar.(…): de tijd dat de westerse mogendheden hun Afrikaanse partners oplossingen opdrongen die in Washington, Parijs of Brussel waren bedisseld, is definitief voorbij. De jongste maanden hebben wij zonder ons te willen mengen, onze goede diensten aangeboden om boodschappen door te geven (…)

En samen met de inspanningen op diplomatiek vlak en inzake ontwikkelingssamenwerking moeten wij ook de initiatieven beklemtonen van onze strijdkrachten, nl. de bijdrage voor de vorming van Afrikaanse militairen inzake vredesoperaties. In plaats van paracommando’s op te leiden, moeten wij soldaten vormen die kunnen ingezet worden voor vredesmissies en de taken waarvoor een leger moet opgewassen zijn in een democratische samenleving.(…)»