Eerlijkheidshalve

Wereldbank: De kloof tussen armen en rijken wordt steeds breder

Met de financiële crisis in Oost-Azië in juli 1997, gevolgd door de crisis in augustus in 1998 in Rusland en in januari 1999 in Latijns-Amerika wordt een aanzienlijk deel van de wereldbevolking geconfronteerd met een belangrijke daling van hun levensstandaard en welvaart. De grote meerderheid van de bewoners van onze planeet zijn hiervan het slachtoffer gezien 4,9 miljard mensen in derde wereld landen leven t.o.v. 900 miljoen in de ontwikkelde landen. Het blijft slecht gaan in de ontwikkelingslanden en de armoede neemt zelfs toe in de ganse wereld. James Wolfenshon, voorzitter van de Wereldbank, erkent dat 1,7 miljard mensen in extreme armoede leven (minder dan 1 dollar per dag) en roept de internationale gemeenschap op “nieuwe strategieën” te ontwikkelen om een verdere achteruitgang te verhinderen.” Een jaar geleden, zegt Wolfenshon, dachten we nog het doel van de internationale gemeenschap te bereiken, d.w.z. binnen de twee volgende decennia de armoede met de helft te verminderen, de kindersterfte terug te dringen en alle kinderen in de wereld primair onderwijs te verzekeren.

Deze objectieven worden vandaag echter in vraag gesteld. De handicaps zijn veelvuldig. De economische groei bedraagt in de ontwikkelde landen dit jaar 1,5 procent tegen 4,7 procent twee jaar geleden zegt de Wereldbank. Daartegenover staat dat de bevolkingsgroei in de onderontwikkelde landen met 3 tot 4 procent per jaar toeneemt.

Volgens experten moet de economie met meer dan twee tot drie maal groeien om hierop invloed te hebben. Zo zal het B.B.P. dit jaar met 3 procent afnemen wat volgens de Wereldbank drie tot vier miljoen meer armen zal betekenen. Daarbovenop komt er de bestendige daling van de grondstofprijzen en de terugloop van de ontwikkelingshulp vanwege de ontwikkelde landen.

“We hebben het laagste niveau sinds 50 jaar bereikt” zegt James Wolfenshon, de voorzitter van de Wereldbank tijdens een toespraak op 22 april te Washington. De ontwikkelingshulp bereikte in 1998 nog 30 miljard dollar wat 40 procent minder is dan tien jaar geleden. Dit bedrag maakt slechts 0,25 procent uit van het Bruto Binnenlands Product (BBP) van de ontwikkelde landen terwijl het officieel doel van de internationale gemeenschap 0,70 tot 1 procent was. De Wereldbank beweert bijzonder bezorgd te zijn wat Rusland betreft gezien daar 20% van de bevolking in armoede leeft. Een ander zorgenkind is Afrika, waar 20 procent van de bevolking in oorlogsituaties leeft. Afrika is met Rusland de enige regio waar de levensduur daalt.

Niettemin heeft ook Oost-Azië kloppen gekregen gezien in twee jaar tijd het aantal armen steeg van 7 procent naar 14 procent en in sommige landen zelf tot 20 procent. “Als men het geheel bekijkt moet men vaststellen dat de kloof tussen de armen en rijken steeds breder wordt” stelt Joseph Stiglitz, de economist van de Wereldbank vast. Ondertussen worden in Joegoslavië miljarden dollars verspild om mensen te doden… (ads)

Apache en Tomahawk

Apache en Tomahawk, zijn de namen van de moordtuigen waarmede de V.S. de vrede en de mensenrechten verdedigd on-afgezien van het aantal onschuldige slachtoffers die deze veroorzaken. Deze namen werden overgenomen van de Indianen en Apache de naam van een Indianenstam die, zoals de Cheynnes en de Sioux slachtoffers werden van een verschrikkelijke etnische zuivering. Men sprak toen nog niet over mensenrechten… In zijn onderzoeksrapport schreef de Amerikaanse Major Wijnkoop na de uitroeiing van een Indianenkamp in 1884 door de eerste cavalerie compagnie in Colorado: “Vrouwen en kinderen werden gedood, de kinderen zelfs aan de borst van hun moeder. Alle lijken werden op zo’n gruwelijke manier behandeld dat men bij het over-schouwen van het slagveld ziek werd. Al die tijd moedigde de colonel Chevington zijn manschappen aan hun diabolische daden verder te zetten”. President Clinton en de V.S. blijken dit deel uit hun geschiedenis vergeten te zijn.

De E.U. Top van Keulen

De sociaal-democraten Gerard Schröder (de man van het Neue Mitte) en Tony Blair (de man van de derde weg), die zich vorig jaar lieten verkiezen als “de” voorstanders van het centrum zijn hun nieuwe ideologie indachtig gebleven.

Op de E.U. top te Keulen zijn ze er in geslaagd het Franse voorstel – eis die gesteund wordt door de Europese vakbonden – om een economische minimum groei van 3 % en het probleem van de tewerkstelling centraal te stellen – voor zich uit te schuiven.

Schröder en Blair blijken uiteindelijk de politiek van Kohl en Major verder te zetten. De verkiezing, lees aanduiding, van de sinds 1995 aangestelde secretaris-generaal van de NAVO Javier Solana als verantwoordelijk voor de Buitenlandse Zaken van de E.U. doet ook heel wat vragen oprijzen. Solana is een Spaanse sociaal-democraat die in zijn jonge jaren te keer ging tegen de aansluiting van Spanje bij de NAVO en voor vrede in Vietnam betoogde onder de slogan “US go home”. Men kan hem, door zijn recente optreden in de Balkan, slechts onder de “haviken” rangschikken. Door zijn afhankelijke houding t.o.v. de Verenigde Staten is hij zeker geen garantie voor een onafhankelijke opstelling van Europa.

(ads)