Kwijtschelden schulden ontwikkelingslanden kost weinig

De zeven rijkste industrielanden hebben tijdens hun topontmoeting in Keulen een deel van de schulden van de 40 armste landen kwijtgescholden. Volgens de Franse president Chirac 70 miljard dollar. Volgens president Clinton zelfs 90 miljard dollar. Volgens de berekeningen van Broederlijk Delen, actief in de beweging Jubelee-2000 gaat het echter om 40 miljard dollar.

Voor de top van Keulen moesten de totale schulden van een land 2,5 maal zo groot zijn als zijn inkomsten uit export om in aanmerking te komen. Dit is nu teruggebracht op 1,5 maal. Broederlijk Delen rekende uit dat het in Keulen maar tot een kwijtschelding kwam van 27 miljard dollar door het I.M.F. en de Wereldbank.

Daarnaast beslisten de G7 om bilaterale leningen met een zeer lage intrestvoet en met een lange terugbetalingstermijn kwijt te schelden. Dit komt dus neer op 47 miljard dollar kwijtschelding op een totale schuld van 220 miljard dollar. Dit kost Duitsland bijna niets verklaarde Kanselier Schröder. Bovendien blijft de kwijtschelding gebonden aan structurele aanpassingsprogramma’s van het I.M.F. en de Wereldbank. Dit betekent dat de arme landen hun economie op een meer liberale leest moeten schoeien: beperking van het overheidstekort, afdankingen in het overheidsapparaat, openstelling van de eigen markt waardoor ze zelf minder zullen kunnen exporteren en het moeilijker zullen krijgen om blijvende schulden af te lossen. De armste landen zullen dus nog altijd meer moeten uitgeven aan de afbetaling van hun schuld dan aan gezondheidszorg en onderwijs, (ads)

9de Congres van de Confederatie van Europese Vakbonden

Begin juli ging te Helsinki het 9de Congres door van de Confederatie van Europese Vakbonden. Met de ontmanteling van de gewezen socialistische landen en het uiteenvallen van het Wereldvakverbond, blijft het E.V. de enige syndicale organisatie die op Europees vlak is georganiseerd. De Confederatie telt 60 miljoen leden uit 29 landen en 15 beroepsorganisaties. Deze werd opgericht in 1973 waarbij hoofdzakelijk de Scandinaafse vakbonden, het Duits DGH, het Britse TUC, het Franse F.O., ABVV, ACV e.a. Sindsdien werd de Confederatie systematisch uitgebreid naar andere vakbonden.

Te Helsinki werden, na heel wat perikelen (o.m. het verzet van F.O. tegen de CGT) het Franse CGT en vakbonden uit Centraal Europa zoals uit Bulgarije, Tsjechië, Hongarije e.a. eveneens opgenomen.

De Italiaanse algemene secretaris Emilia Galoglio werd te Helsinki herkozen zoals tevens zijn twee adjuncten de Fransman Jean Lapeyre en de Deen Carlslund.

Het ligt voor de hand dat het Europees Vakverbond met zijn 68 nationale Confederaties een belangrijke rol kan spelen in het Europa met zijn 17 miljoen werklozen en tegen de neoliberale politiek van globalisering. Daar waar Jacques Delors destijds op een Congres zich kon verheugen voor een daverend applaus werd de toespraak van Romana Prodi, de nieuwe voorzitter van Europese commissie, zeer koel onthaald toen hij het had over een “nieuwe articulatie tussen flexibiliteit en veiligheid”.

In de eindresolutie, waarbij slechts het Franse F.O. zich onthield, werd de nadruk gelegd op de voortzetting van de strijd voor een sociaal Europa, de ontwikkeling van de sociale dialoog op het internationaal en sectorieel niveau, het uitbreiden van de coördinatie van collectieve onderhandelingen in het kader van de E.U., het betrekken van jongeren en vrouwen en de verwezenlijking van het principe “gelijk werk gelijk loon” en het Europeaniseren van gemeenschappelijke syndicale manifestaties e.a. initiatieven op alle niveaus? Op een ogenblik dat de economische en financiële machten, meestal gesteund door de regeringen, een neoliberale politiek voorstaan waarbij de werkenden de gebroken potten betalen is het te hopen dat, met de aansluiting van een belangrijk aantal nieuwe nationale vakbonden, de Confederatie van Europese vakbonden een actieve en strijdbare plaats zal innemen bij de verdediging van de arbeidsbelangen, vrede en ontwapening, (ads)

De geheime oorlog van de V.S. in Irak?

De New York Times van 12/8 schreef dat de VS., een intense maar weinig gemediatiseerde oorlog voert in Irak. Zowat 200 Amerikaanse en Britse vliegtuigen en 20.000 manschappen zijn hierbij betrokken. Sinds begin december werden reeds 1.100 luchtdoelraket-ten op 359 doelen afgevuurd, zonder evenwel de Iraakse weerstand gebroken te hebben. De kostprijs van deze operatie wordt geschat op één miljard dollar. De New York Times, zich baserende op een naamloze bron van uit de administratie schrijft eveneens dat de V.S. overweegt haar doelen uit te breiden tot belangrijker militaire objectieven. “President Clinton zou nog geen beslissing genomen hebben maar haviken in de administratie gaan er van uit dat een uitbreiding van dergelijke straf-bombardementen de regering van president Saddam Hussein zou verzwakken” voegt de krant er aan toe. David Leavy, de woordvoerder van de V.S.-president reageerde hierop met de verklaring dat de “V.S. geen intenties heeft om de bombardementen op te voeren of de controle ten zuiden van de 33ste en ten noorden van de 36ste parallelle uitte breiden”. “De bombardementen, zegde hij, zijn verdedigingsoperaties, een antwoord op de Iraakse provocaties en hebben geen politieke objectieven”. Washington en Londen hebben eveneens de door Unicef opgegeven mede verantwoordelijkheid van de V.N. voor de verdubbeling van de kindersterfte in Irak tijdens de laatste tien jaar verworpen en, natuurlijk, alle schuld gegeven aan Bagdad. Wellicht om hun geweten gerust te stellen heeft het Amerikaans staatsdepartement gelijktijdig bekend gemaakt dat één miljoen dollar zouden overgemaakt worden aan het Internationale Rode Kruis voor een programma ten gunste van de rehabilitatie van de Iraakse hospitalen. Vergelijk het één miljard voor de bombardementen met het één miljoen dollar voor de hospitalen… (ads)

Inkomsten van landbouw van derde wereld daalt

De inkomsten van de ontwikkelingslanden voor landbouwproducten is er in de jaren 1998-1999 op achteruit gegaan. Het is de Organisatie voor Voeding en Landbouw (FAO) die op 12/8 hierop de aandacht vestigde. De terugloop bedroeg voor 1998 niet minder dan 4,6 miljard dollar wat een daling betekent van 6 %. De wereldprij-zen daalden voor koffie (199 %), suiker (22 %), granen (20 %) en vlees (10 %). Uit de voorbereidende besprekingen over het Lomé akkoord tussen de 15 EU lidstaten en de 71 ACP-landen (uit Afrika – de Caraïben en de Stille Oceaan), waarbij de E.U. eenzijdig de principes wil veranderen, blijkt dat het deel van de ACP-landen in de import van de E.U. gedaald is van 6,7 % in 1976 naar 3,4% 1997. Het is hierbij nuttig er de aandacht op te vestigen dat het BBP van gans zwart-Afrika zelfs dit van Nederland niet bereikt.

Bovendien bedraagt de ontwikkelingshulp van de OESO (de 29 rijkste landen) nog amper 0,23 % van het BBP daar waar het destijds het vastgelegd objectief 0,70 % bedroeg.

(ads)