(Open brief aan Minister van Buitenlandse Zaken Erik Derycke)

Geachte Minister,

Toen Öcalan in Rome zat en opriep om te helpen een politieke oplossing te zoeken voor het Koerdische conflict, bleek de wereld hardhorig. U ook. PKK-leider Abdullah Öcalan deed nochtans veel water in zijn wijn. Hij had al sedert 1 september 1998 een éénzijdig staakt-het-vuren afgekondigd. Daarenboven herhaalde hij voor de zoveelste keer dat de PKK niet langer afscheiding wenste, maar bereid was te onderhandelen over een democratische republiek Turkije waarbinnen de Koerden rechten en autonomie zouden krijgen. Tenslotte vroeg hij Europa om alvast te beginnen met een internationale vredes-conferentie als eerste stap in de richting van een politieke oplossing.

De PKK was meer dan ooit bereid om een vreedzame politieke oplossing na te streven. Een delegatie van de Coördinatie ‘Stop de Oorlog tegen het Koerdische Volk’, een pluralistisch samenwerkingsverband van tal van NGO’s, politici en academici, heeft in een ontmoeting met uw adjunct-kabi-netchef ervoor gepleit de vraag tot een politieke oplossing ernstig te nemen. Maar uw regering bleef hardnekkig vasthouden aan het oude standpunt dat de PKK een terroristische organisatie was waarmee niet onderhandeld kon worden. Dezelfde houding werd zo ongeveer door alle Europese landen ingenomen. Kan u ons vertellen waarom het UCK in Kosovo wel aan de onderhandelingstafel mag plaatsnemen en de PKK niet? Ook de PLO werd lang als een terroristische organisatie gezien, tot men inzag dat de PLO een niet te negeren partij was in het conflict of men nu akkoord was met de politieke lijn of niet. Ondertussen zien we de vruchten van de Europese ‘politiek’. Heel Europa wordt nu geconfronteerd met woedende reacties van de Koerdische gemeenschap. De eerste doden en gewonden zijn gevallen.

Geachte Minister,

Wij moeten vaststellen dat u en uw Europese collega’s een politieke miskleun van formaat gecreëerd hebben door te weigeren de aangeboden kansen voor een politieke oplossing met beide handen te grijpen. De Amerikanen hebben de Koerden gebruikt als pasmunt voor hun kortzichtige geo-politieke belangen. Turkije is broodnodig voor de controle over de olie in het Midden-Oosten en de Kaukasus. De Amerikanen gebruiken de verschillende Turkse vliegtuigbasissen voor hun operaties tegen Irak. In ruil hebben de VS Europa onder druk gezet om Öcalan uit te leveren en een pro-Turkse koers te

varen. De Amerikaanse politiek is bezig Turkije ten allen prijze in de watten leggen en geen kritiek tegen het regime te dulden. Europa heeft zich hier als een mak lammetje laten doen en een totaal gebrek aan politieke moed getoond.

Wij wanhopen evenwel niet. Wij zijn ervan overtuigd dat u en uw Europese collega’s eindelijk de nodige politieke moed zullen opbrengen en het Turkse regime zullen veroordelen voor de gewelddadige ontruiming van meer dan 3.000 Koerdische dorpen, de meer dan 3 miljoen Koerdische vluchtelingen, de 37.000 doden, de standrechtelijke executies van krijgsgevangenen, de martelingen van politieke gevangenen, het monddood maken van de kritische pers, de voortdurende militaire invasies op Irakees grondgebied, enz…

België is verantwoordelijk voor wat nu gebeurt. België is lid van de NAVO, heeft wapens geleverd, onderhoudt een samenwerkingsakkoord met de Turkse veiligheidsdiensten en Belgische bedrijven nemen deel aan het gecontesteerde GAP-project, een dammenproject waar duizenden Koerden gedwongen moesten voor wijken.

Wij vragen dat u de Koerdische kwestie eindelijk eens de diplomatieke aandacht geeft die ze verdient en paniekreacties, zoals de ‘F-16-stunt’ toen er geruchten waren dat Öcalan het Belgische luchtruim dreigde binnen te vliegen, vermijdt. Wij vragen dat u Turkije onder druk zet om eindelijk werk te maken van een dialoog met de Koerden. Omdat politieke boodschappen totnogtoe vruchteloos gebleken zijn, menen wij dat zolang Turkije geen duidelijk signaal geeft, elke samenwerking met de Turkse staat dient te worden opgeschort. In Europees verband kan u initiatieven nemen in het kader van de NAVO en de Raad van Europa, waarvan Turkije telkens lid is en bovendien heeft Europa een douane-unie-akkoord met Turkije lopen. België kan alvast zelf signalen geven door de politiesamenwerking met Turkije op te schorten en een wapenembargo af te kondigen. Voorts kan België het initiatief nemen voor een vredes-conferentie, waarop alle betrokken partijen, inclusief PKK en de pro-Koerdische partij HADEP, aanwezig zijn. Tenslotte dient België aan te dringen op de vrijlating van A. Öcalan en tot zo lang te eisen dat Öcalan een correcte juridische behandeling krijgt.

Namens de Coördinatie ‘Stop de Oorlog tegen het Koerdische Volk’

Ludo De Brabander vzw Vrede