Wij kregen lezing van een omzendbrief, die door het «Comitee van Antwerpse Leerkrachten voor de Verdediging van de Vrede» aan alle onderwijzers van Antwerpen en omgeving werd toegezonden. Hierin wordt medegedeeld, dat alle Belgische afgevaardigden, drie uit Antwerpen, één uit Brussel en drie uit Luik, die naar Londen wilden om deel te nemen aan de «Conferentie over Opvoeding en Internationale spanning», ingericht door de Vredesbeweging der Britse onderwijzers, te Doxer werden tegengehouden door de immigratie-autoriteiten en teruggezonden naar Oostende.

Zij werden gefouilleerd. Hun bagage werd grondig doorzocht en papieren werden in beslag genomen. Ook de Franse afgevaardigden werden teruggestuurd. Zelfs de bekende pedagoog uit West-Berlijn, Prof. Öesterreich, die nochtans een Brits visum had gekregen, werd in de Londense Luchthaven, ondanks zijn hoge ouderdom (76 jaar), gedurende een ganse nacht in een koude barak opgesloten om de volgende dag te worden teruggestuurd. De afgevaardigden uit Oost-Duitsland, Polen én Roemenie hadden geen visum gekregen.

Niettegenstaande deze belemmeringen blijkt de Conferentie uiterst geslaagd te zijn. De slotresolutie, welke eveneens op hogervermelde omzendbrief werd afgedrukt, protesteert tegen de uitwijzing van vreemde afgevaardigden en meldt, dat de Conferentie rapporten ontving vanwege de Unie van Onderwijzers uit New-York en van het Chinese on derwijzerssyndikaat. Samen met hun collega’s uit Nieuw-Zeeland, Canada, Zuid-Afrika, India en de Goudkust eisen de Britse onderwijzers een algemene vermindering der bewapening, opdat de opvoeding van de jeugd zou kunnen verbeterd worden.

De slotresolutie neemt tevens stelling tegen de verheerlijking van haat, geweld en racisme, die de grondtoon vormt van vele publicaties voor de jeugd en die ook voorkomt in films, radio en televisie. Ten slotte vraagt de resolutie vrije uitwisseling van personen en ideeën, zowel door individuele contacten als doo

samenwerking van organisaties.
De mededeling der Antwerpse onderwijzers – ondanks haar zeer gematigde bewoordingen – betekent eens te meer een aanklacht tegen diegenen, die de internationale toenadering van de opvoeders, wie de vrede ter harte gaat, willen dwarsbomen.

Vrede, februari 1954