OP BEZOEK BIJ GENTSE SENATOREN

Heel wat hoge heren leggen geweldige voortvarendheid aan de dag om het «Europese leger» er kost wat kost door te krijgen. Maar hoe meer moeite zij zich getroosten, hoe meer tegenstanders van ditzelfde «Europees leger» wij aan alle kanten zien opduiken.

In Frankrijk is de beweging zo sterk, dat de meerderheid van de leden der Comissies van Buitenlandse zaken en Landsverdediging in de Nationale Vergadering tegen de E.D.G. stemden. In Nederland werd te Amsterdam een Nationaal Congres tegen de E.D.G. gehouden. De 1500 deelnemers richtten aan de Eerste Kamer een verzoek, waarmee de heren geen rekening gehouden hebben, vermits zij sindsdien de accoorden van Bonn en Parijs bekrachtigden. Gelijkaardig is het verlopen in ons land. Ondanks nu reeds zoveel malen onze bevolking haar afkeer betuigde, toch heeft de meerderheid der Volksvertegenwoordigers verraad aan de vrede gepleegd.

De beurt komt nu aan onze senatoren een zware verantwoordelijkheid op zich te nemen. Wij raden hen aan het niet te licht op te nemen. Met dit doel hebben onze vrienden op de textielfabriek Baertsoen-Buysse goed werk gedaan. Een referendum aldaar gehouden gaf volgende uitslag : op 153 stembrieven, 113 tegen de E.D.G., 2 voor, 38 blanco. Het Vredescomitee stelde met de arbeiders van de fabriek een delegatie samen om een paar Gentse senatoren te bezoeken.

Ze wendden zich eerst tot de heer Professor Kluys-kens, C.V.P.-senator. Nadat de delegatie hem de uitslag van het referen-dum had meegedeeld, verklaarde de heer KI kens, dat de E.D.G. inderdaad de kans op een derde wereldoorlog vergroot en de mogelijkheid tot onderhandelen tussen Oost en West erg in ‘t gedrang brengt. Hij is tevens voor de eenmaking van Duitsland. Hij verklaarde, dat hij in de Senaat tegen het vedrag zou stemmen en wel degelijk de wil van het volk, dat hem verkozen heeft, wenst te verdedigen.

Ook senator Emiel Vergeylen (B.S.P.) ontving de delegatie. Hij stelde enige vragen over de aard van het referendum bij Baertsoen-Buysse en over de organisatie, welke het had ingericht. Ondanks de socialistische senator op vele punten van mening verschilde met de leden der delegatie en geen hoge dunk scheen te hebben over de doelmatigheid der actie van het volk ten gunste van de Vrede, verklaarde hij tot slot toch dat hij in de Senaat tegen de E.D.G. zou stemmen. De verzekering, die beide senatoren gaven inzake hun houding bij de stemming was tenslotte het voornaamste en de delegatie kreeg aldus de overtuiging, dat haar bezoek van het allegrootste nut was geweest.

Vrede, februari 1954