Op 12 november lanceerde de Europese Commissie een actieplan om de defensie-industrie uit de nationale schelp te halen en een toekomst te verzekeren voor de tanende sector. Een Europese defensie-industrie is vitaal voor een onafhankelijke Europese verdedigingscapaciteit, heet het. De EU voert 6 keer meer defensie-gebonden goederen in uit de VS dan ze er naartoe uitvoert. De 8 grootste Europese wapenbedrijven verkopen samen voor 60 miljoen dollar. De 3 grootste Amerikanen alleen al halen 90 miljoen dollar.

De Commissie komt in 1998 met voorstellen voor een vereenvoudigd stelsel van aanbesteding en handelsvergunningen binnen de Unie, en een harmonisering van de douanerechten voor heel de EU. Verder wordt de samenwerking gestimuleerd, komt er meer samenhang in de nationale en Europese onderzoeksprogramma’s voor de defensiesector. Uiteindelijk wil Brussel komen tot gemeenschappelijke regels voor de export van defensiemateriaal, traditionele producten eerst, en later ook meer gesofisticeerd materiaal.(red)

Frankrijk worstelt met het probleem van een overproductie aan wapens. Tot 2002 voorziet Frankrijk een 630 miljard BF uitgaven voor nieuwe raketten en nucleaire bewapening. Voor het nucleaire programma is 102 miljard BF nodig. Dit budget is zelfs voor Frankrijk moeilijk te rechtvaardigen. Parijs heeft onder Mitterrand te lang geaarzeld zijn bewapening te verminderen.

Daarom blijft Frankrijk aandringen om vlug een aparte Europese defensie organisatie uit te bouwen. Liefst buiten de NAVO. Een versterkt WEU dus.

Groot-Brittannië denkt er anders over omdat het vreest dat deze organisatie zou vervreemden van de VS en de NAVO. Gelukkig kan de EU de boot van de militaire verplichtingen afhouden. Ze noemen het “onvermogen”? De lidstaten hebben vandaag niet het concrete voornemen de defensietak (de WEU) te versterken.

Omdat de VS weigerde een Frans militair aan het hoofd te plaatsen van het zuidelijk deel van de NAVO wil Frankrijk zijn troepen niet onder het NAVO-commando. Frankrijk wil zijn wapenindustrie moderniseren. Daartoe sluit het allerlei allianties. Recent hebben Chirac, Blair en Kohl de kernbedrijven achter AIRBUS – zijnde British Aerospace, Daimler Benz en Aerospatiale – opgeroepen om een lucht- en ruimtevaart-groep op te richten voor bewapening. Een Europese wapenindustrie. Het is de bedoeling de concurrentie aan te gaan met Boeing. Dit plan moet tegen maart 1998 klaar liggen.

Tegen dit bedrijfsplan (!) moet de bevolking van EU zich nu uiten met een strenge afwijzing. De wereld heeft geen nood meer aan moderne bewapeningstechnologie, noch aan meer wapens.

De Europese vliegtuigbouwer Airbus Industries heeft geen militaire verplichtingen tot op vandaag. Het richt zijn industriële ontwikkeling op burgervliegtuigen van het type A340. Het orderboek is degelijk gevuld voor de volgende jaren.

President Chirac wil met zijn wapen-productie een deel van de VS-bestellingen afsnoepen. Duidelijk blufpoker!

Hoe premier Jospin (PS) zal reageren blijft nog even afwachten. Zal hij zijn president tot de orde roepen?

Hierbij stelt Oekraïne zijn wapenindustrie ten dienste van Europa, als lid van het Navo-partnership. Kiev wil zijn vakkennis, als bouwer van Antonov-vliegtuigen, ter beschikking stellen van de VS, van Duitsland en Frankrijk. De bedoeling is het grootste vrachtvliegtuig ter wereld, zoals de AN-225, te ontwikkelen als militair vrachttoestel. Er is vandaag 1 (één) AN-225-toestel vliegvaardig.

Er is een onmiddellijke en dubbele uitdaging voor de vredesbeweging. Airbus mag in geen geval gekoppeld worden aan de wapenindustrie. Wapens uit Oekraïne moeten door Europa radicaal afgewezen worden.

Een dringende taak voor de Europese vredesbeweging voor maart 1998.

William de Bruyn