De verschillende zelfmoordacties van enkele maanden geleden vormen de extreme expressie van de Palestijnse wanhoop. Als je die wanhoop analyseert kom je tot die conclusie. De situatie in bezet gebied is momenteel uitzichtloos. De Palestijnen staan met hun rug tegen de muur en hebben iedere hoop verloren. Feit is dat na de Oslo-akkoorden de Palestijnen hoopten dat eindelijk aan hum minimumeis, een Palestijnse staat, zou worden voldaan. En die hoop is nu, en was ook al onder de Arbeiderspartij, vervlogen. En ik denk dat je, door ze iets van die hoop terug te geven, iets zou kunnen veranderen in de mentaliteit van die mensen die de zelfmoordenaars van wapens voorzien. Nog belangrijker is het de bevolking hoop te geven. Als ze voelen dat de onderhandelingen tot een eigen staat zullen leiden en dat de misdadige aanslagen hun zaak alleen maar schaden, zal een andere sociale atmosfeer worden geschapen. Met de huidige regering is die hoop echter de bodem ingeslagen.

Bezette gebieden

Aan de andere kant verbaast het mij dat er niet meer aanslagen zijn, gezien de erbarmelijke toestand in bezet gebied. Ik heb veel contacten met Palestijnen, meer dan andere Israëli’s en ik zie hoe ze in armoede leven, die is veroorzaakt door 25 kaar bezetting. De Israëlische regering heeft de Palestijnen aangemoedigd in Israël te komen werken, een goedkoop arbeids-reservoir voor de Israëlische economie. De Palestijnen werden daardoor totaal afhankelijk van Israël en lijden nu zeer door de afsluiting van bezet gebied na iedere zelfmoordaanslag. Afsluitingen die toch niet helpen, omdat er altijd wel mazen in het net zijn om naar Israël te komen. Verwonderlijk is echter dan in Hebron waar vele mensen werkloos zijn, toch nog enige hoop bestaat en over vrede wordt gesproken.

De Israëlische samenleving

Wij hebben hier te maken met drie groepen.

De eerste, extreem rechts, zijn de kolonisten en hun aanhang, mensen die serieus geloven dat het hele land tussen de Middellandse Zee en de Jordaan exclusief aan het joodse volk toebehoort. God heeft hen dit beloofd en er zijn er die zelf nog een veel groter stuk willen. Zij zijn bereid tot elk offer. Ze zijn tamelijk goed georganiseerd, hebben een streng zelfbewustzijn, maar zij vormen slechts een minderheid, tien procent van de bevolking. Dan is er het vredeskamp, dat van mening is dat wij niet moeten heersen over een Palestijnse bevolking. Zij zijn bereid land te ruilen voor vrede en accepteren een Palestijnse identiteit. Deze groep maakt eveneens tien procent van de bevolking uit. Daartussenin zit de resterende tachtig procent. Zij vertrouwen de Arabieren niet en geloven niet helemaal dat vrede mogelijk is. Aan de andere kant zijn deze mensen niet gehecht aan het bijbelse land van 2000 jaar geleden en zij zullen er zeker geen militaire oplossin-

Palestijnse staat

Wij willen benadrukken dat een echte en blijvende vrede voor Israël alleen mogelijk is wanneer de Palestijnen een eigen staat krijgen die voldoet aan hun mini-miale nationale aspiraties. Dit betekent een volledig onafhankelijke Palestijnse staat in de in 1967 bezette gebieden met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Gush Shalom. vredesorganisatie

gen voor over hebben. Er zijn dus redenen genoeg waarom deze mensen hun opstelling zouden kunnen wijzigen. Een groot deel stemde voor Netanyahu, die hen vrede door veiligheid beloofde, maar niet precies weet wat hij hiermee bedoelt. Wel beloofde hij door te gaan met de Oslo-akkoorden en een totale breuk kan hij politiek niet maken.

De laatste vijf jaar is er nog een ander fenomeen, namelijk die mensen die de Palestijnen kwijt willen, een totale scheiding. De Palestijnen in hun eigen land met een hoge muur ertussen. En vooral na de terroristische aanvallen willen deze leiden “die verdomde Arabieren” kwijt.

Dit is niet mijn motivatie. Ik ben voor een vrede met open grenzen, integratie van Israël in het Midden-Oosten en economische en culturele betrekkingen. Ik denk echter dat, nu vele Israëli’s denken over een scheiding, dit in de toekomst zal leiden tot een Palestijnse staat en na vele jaren tot een soort van verbroedering met de Palestijnen.

Wij willen onze Jeruzalem-campagne opnieuw voeren en zodoende iedereen laten wennen aan het idee dat Jeruzalem de gedeelde hoofdstad van twee staten zal moeten zijn. Nu verdeelt Jeruzalem twee vijandige bevolkingsgroepen, door een wederzijds compromis kunnen we herenigd worden. Gust: Shalom. vredesorganisatie

Jeruzalem

Jeruzalem

Jeruzalem vormt een praktisch, symbolisch en emotioneel probleem, zowel voor de Palestijnen als voor de Israëli’s en alle anderen die erbij betrokken zijn. Na 1967 was er bij de Israëlische regeringen steeds weer de tendens van een verenigd en ondeelbaar joods Jeruzalem. Deze opstelling blokkeert iedere oplossing. De Palestijnen zijn hier emotioneel en praktisch bij betrokken. Jeruzalem is het politieke, sociale en economische centrum van de Westoever. Er wonen 200.000 Palestijnen met hun vakverenigingen, ziekenhuizen enz.. Verder is Jeruzalem het middelpunt van drie godsdiensten : christendom, jodendom en islam. Wij willen het probleem Jeruzalem demystificeren. Er is een klein centrum van één of twee vierkante kilometer, waar men emotioneel bij betrokken is. Daaromheen bestaat een groot bebouwd gedeelte van 80 of 90%, dat toeristisch niet aantrekkelijk is. De Oude Stad is omringd door muren uit de Ottomaanse tijd. Binnen die muren is de klaagmuur belangrijk uit het oogpunt van judaïsme, de Heilige-Grafkerk voor de christenen en de El Aksa moskee waar Mohammed ten hemel voer voor de moslims. Wij moeten het werkelijke Jeruzalem scheiden van het symbolische en het emotionele. Het gedeelte dat bewoond wordt door joden moet geregeerd worden door Israël en het Palestijnse deel door de Palestijnen, en er moet vrijheid van beweging zijn door de hele stad.

Nabije toekomst

De eerste drie of vier jaar zullen er nog afschuwelijke gebeurtenissen kunnen plaatsvinden. Het maximum dat Netanyahu wil geven is minder dan de minimiumeisen van de meest gematigde Palestijnen. Het programma dat twee a drie maanden geleden is uitgelekt naar de pers, is het zogenaamde Al Ion Plus Plan. In de jaren ’70 werd dit voorgesteld door de Arbeiderspartij ten tijde van minister Allon. De Westoever zou in tweeën worden gedeeld, de helft kwam aan Jordanië en de andere, de Jordaanvallei, zou aan Israël komen. Maar men heeft dit plan laten varen. Netanyahu heeft dit weer ter tafel gebracht, maar wil zelfs meer annexeren dan oorspronkelijk het plan was. Veertig procent zou aan de Palestijnen komen in een soort van enclaves en zestig procent aan Israël. Er is geen enkele kans dat dit geaccepteerd zal worden door de Palestijnen. Verder moet heel Jeruzalem dan ook bij Israël blijven en moeten er veel meer Joden en minder Arabieren wonen. Men is hard bezig dit waar te maken.

In Hebron heeft Netanyahu aan het begin van zijn carrière concessies gedaan die al waren vastgelegd door de vorige regering. De Palestijnen kregen het grootste deel van Hebron en de kolonisten bleven er wonen. In ieder geval kunnen we verwachten dat de spanningen de komende jaren zullen toenemen, hetgeen tot conflicten zal leiden. De politiek van Netanyahu zal niet lang succes hebben, omdat het Israëlische publiek niet bereid zal zijn voor de kolonisten de oorlog in te gaan. Een deel van de Westoever en de Gazastrook wordt nu gecontroleerd door de Palestijnse politie, die in feite meer op een leger lijkt en op militaire leest is geschoeid en georganiseerd. Zo’n dertig tot veertigduizend man zijn voorzien van lichte wapens. Zij kunnen natuurlijk niet op tegen het Israëlische leger met zijn tanks, artillerie, vliegtuigen en nucleaire bewapening, maar een herbezetting zal honderden, ook Israëlische, levens kosten en dat is politiek niet acceptabel voor de Israëlische bevolking. Het zal een guerrilla-oorlog worden in de Palestijnse steden. Ik kan niet voorspellen wat er precies zal gebeuren. Netanyahu zal proberen zijn politiek door te voeren. Of hij een ideoloog of opportunist is weet niemand. Ik ben van mening dat er uiteindelijk een regering zal komen die bereid is land op te geven voor vrede en dat dit zal leiden tot een Palestijnse staat.

Nederzettingen

We moeten uitleggen dat er voor een rechtvaardige oplossing geen ruimte is voor bewapende kolonistenenclaves. De kolonisten zullen moeten kiezen tussen teruggaan naar Israël, of blijven als joodse burgers leven in een Palestijnse staat. Het is het probleem van de nederzettingen waar wij onze volgende campagne aan willen wijden. We stellen een boycot voor van producten uit nederzettingen. Via o.a. de media zullen we een lijst van dergelijke producten publiceren. Door het groeiende bewustzijn van de consument in Israël, kan dit een succesvoile actie worden… Gush Shalom, vredesorganisatie

Adam Keiler

met dank gedistilleerd uit een vraaggesprek met A.Keiler in De Brug, blad van SIVMO-Nederland