Geen vrijheid voor extreem-rechts

In 1992 werd door extreem-rechtse skinheads in de wijk Lichtenhagen te Rostock een vluchtelingentehuis in de as gelegd. Op 20 september had de extreem-rechtse NPD besloten in deze wijk een herdenkingsbetoging te houden. Het stadsbestuur van Rostock had deze betoging verboden maar het administratief gerechtshof van Schwerin had dit verbod geannuleerd. Deze heren blijken dus niets geleerd te hebben uit het Duitse verleden en er een zonderlinge interpretatie over vrijheid op na te houden. Aan de extreem-rechtse betoging die onder druk van het stadsbestuur uiteindelijk in een andere wijk doorging, namen vierduizend kaal geschoren koppen uit gans Duitsland met hun vlaggen, trommels, kentekens en racistische slogans deel. Op kop van de betoging stapte het bestuur van de NPD en de terrorist Manfred Roeder die in 1982 tot dertien jaar gevangenisstraf werd veroordeeld voor aanslagen met explosieven tegen huizen van vluchtelingen. Elders in de stad, in Lichtenberg op de plaats van de rellen in 1992, waren 10.000 anti-fascistische manifestanten samengekomen gevolg gevend aan de oproep van een zestigtal anti-nazi-organisaties. Hier ging een groot feest door waaraan kunstenaars uit Zuid-Amerika en Angola en het filharmonisch orkest van Rostock deelnamen. (ads)

Tony Blair en Thatcher

Tot woede van een belangrijk deel van de deelnemers van het jaarlijks congres van labour verklaarde Tony Blair, woorden die hij voor de BBC herhaalde, zijn standpunt dat eigenlijk wel dicht bij de zienswijze van Margareta Thatcher ligt.

Oordeel zelf: “De internationale speculaties beschuldigen dat zij verantwoordelijk zijn voor de huidige mondiale financiële crisis betekent de vrije circulatie van de kapitalen willen verhinderen. Geen kwestie van hierop taksen te leggen of de beweging van de kapitalen te verhinderen. De globalisering van de wereldeconomie is onafwendbaar en er kan geen sprake zijn dit te willen verhinderen”. De boodschap is duidelijk. Het is de taal van rechts. Blair heeft niettemin in de verkiezingen van de labourleiding een nederlaag geleden. Van de zes beschikbare plaatsen, op de 28 leden van het directie comité gingen er vier naar de linkervleugel van Labour. (ads)

Herinneringen van een nazidokter

Hij is zevenentachtig jaar en geniet van een rustige oude dag in het dorpje Rosshaupter in Beieren. Het gaat hier om de laatste levende dokter van Auschwitz die in een gepubliceerd onderhoud in Der Spiegel (26/9) over zijn leven in het uitroeiingskamp vertelt en over de doodstrijd van de joden in de gaskamers en dit zonder enige wroeging. Integendeel. Zijn naam: Hans Münch.

Op het einde van zijn leven weigert hij Jozef Mengele, de hoofddokter van Auschwitz te veroordelen, maar verklaart dat deze de kinderen “optimaal” behandeld heeft.

Hij noemt deze de “best mogelijke en sympatieke vriend”. Hans Münch legt aan Der Spiegel uit dat Mendele hem toeliet alle mogelijke onderzoeken te doen op mensen, zaken die niet mogelijk waren met konijnen.

Verantwoordelijk voor de strijd tegen epidemieën spreekt hij over zijn ideale werkomstandigheden. Zijn taak bestond er namelijk in “etter in het tandvlees van zijn slachtoffers te spuiten om de reacties te kennen”. Dit noemt hij nog vandaag zijn “menselijk materiaal”. “Het was wel aangenaam te leven in Auschwitz ondanks er daar honderdduizenden vergast werden” voegt hij er aan toe.

Meer dan een halve eeuw later beschuldigt Hans Münch de joden dat ze vele domeinen van het maatschappelijk leven, in het bijzonder de geneeskunde, bezoedeld zouden hebben. Bijzonder de joden van Oost-Europa noemt hij uitschot dat men niet als mensen kan of mag beoordelen. Bruno Schirra onafhankelijk journalist van “Der Spiegel” interesseert zich sinds drie jaar aan deze oud Waffen SS van Auschwitz. Vervolgd voor oorlogsmisdaden in het Auschwitzproces in Krakau in 1947 werd hij vrijgesproken omdat enkele gewezen gevangenen ten zijne gunste getuigden. Op het artikel in Der Spiegel, dat aan de vooravond van de Duitse verkiezingen verscheen werd geen enkele reactie vastgesteld.

Hij vertelt eveneens dat: Toen ik, tijdens mijn onderzoek aan de mensen van het dorp vertelde dat Dr. Hans Münch nazidokter was in Auschwitz, luidde het antwoord; ’t is zolang geleden.

“Was het een engel of een monster” vraagt Michel Friedman, lid van het presidium van de Joodse Raad in Duitsland zich af. Slechts de vraag stellen is onverdraagbaar, voegt hij er echter aan toe.

Vrijgesproken in Krakau kan de nazi-dokter, ondanks zijn bekentenissen, niet meer veroordeeld worden voor zijn gepleegde medische experimenten. Maar hij zou kunnen veroordeeld worden voor zijn deelname een de selectie van de joden bij hun aankomst in Auschwitz, of eenvoudiger, voor de aansporing tot rassenhaat in zijn verklaringen in “Der Spiegel”. Vragen die terecht op een antwoord wachten vanwege de Duitse overheid. (ads)

Paulus II en aartsbisschop Alojze Stepinac

Paus Paulus II die meer dan welke paus voor hem de zaligverklaringen aan de lopende band uitvoert, heeft op 3 oktober de gewezen aartsbisschop Stepinac van Kroatië zalig verklaard. De voordien gestelde vraag van het Simon Wiesenthal centrum om de voorgenomen zaligverklaring uit te stellen en vooraf historici toe te laten, op basis van de archieven van het Vaticaan, een onderzoek in te stellen naar het oorlogsverleden van Stepinac, werd afgewezen.

Meteen werden de nochtans bekende feiten afgewenteld. Namelijk dat Stepinac in 1941 het fascistisch regime van Ante Palevic erkende dat verantwoordelijk was voor de dood van duizenden joden, zigeuners en anti-fascisten.

Onder tito werd Stepinac voor deze collaboratie met de fascistische oustachis tot 16 jaar gevangenis veroordeeld maar deze straf werd later in huisarrest omgezet.

In naam van zijn gekende anti-communistische opstelling blijkt de paus echter zijn geheugen verloren te hebben. Deze zaligverklaring volgt op deze van 15 september van Guiseppe Tovani, stichter van de Banco Ambrosiano, de katholieke bank waarvan de faling in 1981 zelfs de bank van het Vaticaan besmeurde. De Banco Ambrosiano liet een put achter van 1,4 miljard dollar als gevolg van ondergrondse financieringen e.a. schandalen waarbij de banden werden blootgelegd tussen het Vaticaan en de geheime Loge P2 die tijdens jaren, met de hulp van de geheime diensten de Italiaanse staat ondermijnde. (ads)