Frankrijk: wet voor de 35 uur week

Het Franse parlement keurde op 19 mei in zijn tweede lezing het wetsontwerp goed voor de invoering van de 35 uur week zonder verlies van loon. Regeringsexperten voorzien dat deze maatregel over vijf jaar 210.000 tot 280.000 nieuwe werkplaatsen zal opleveren.

De wet voorziet dat tegen 1 januari 2002 de 35 uur moet worden toegepast in alle bedrijven maar in bedrijven met meer dan twintig arbeiders vanaf 1 januari 2000.

De belangrijkste bijdrage in het debat -de aanvaarding van het principe dat de effectieve werktijd de periode behelst waarin de werknemer ter beschikking staat van de werkgever en zich dus niet vrij kan bewegen ten gunste van persoonlijke bezigheden – werd eveneens goedgekeurd. De werkgevers zullen aanspraak kunnen maken op een hulp van 9.000 FF. per loontrekkende in dienst in 1998 en een verlaging van de sociale lasten op voorwaarde dat de werktijd met 10 % vermindert en de aanwerving van nieuw personeel oploopt tot 6 % van het aantal effectieven, (of het behoud van de 6 % in het kader van een sociaal plan)

De premie zal 13.000 FF. bedragen zo de werktijd met 15 % daalt en de effectieven verhogen met 9 %. Deze premies zijn degressief (1.000 FF.) per jaar.

Een bijzondere premie van 4.000 FF. (degressief op drie jaar) is voorzien voor de bedrijven met een groot aantal arbeiders met lage lonen. De bedrijven die jongeren, gehandicapten of langdurige werklozen aanwerven kunnen voor deze een premie ontvangen van 1.000 FF.

De bedrijven die in het jaar 2000 tot de 35 uur overgaan zullen een structurele hulp genieten van ongeveer 5.000 FF. De wet voorziet dat in september 1999 door de regering een eerste bilan zal worden voorgelegd aan het parlement. De vakbonden, in bijzonder de C.G.T. en de C.F.D.T. hebben reeds aangekondigd massaal de werknemers te zullen mobiliseren voor de invoering van deze wet voor de 35 uur week. Ongeveer 10 miljoen loontrekkenden komen hiervoor in aanmerking. Op internationaal vlak zijn het Internationaal Muntfonds (IMF), de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) maar ook de Europese Commissie (EC) tegen de 35 uur week die Frankrijk en Italië willen invoeren. Ook het Frans patronaat heeft haar oppositie reeds bekend gemaakt. Dezelfde, of hun voorgangers, waren in het verleden toch ook reeds tegen de 8 uren dag, de 40 uur week, het jaarlijks verlof en noem maar op. De wet voor de 35 uur was pas gestemd of het Belgische patronaat maakte ook zijn afkeuring wereldkundig.

Opvallend is wel dat de leiders van de Belgische vakbonden, ACW en ABVV zich sceptisch uitlaten over het Franse initiatief en voor het gelijkaardig Italiaanse voorstel.

Ofwel beweren ze dat de invoering van de 35 uur week niet per wet kan worden vastgelegd maar het resultaat moet zijn van bilaterale onderhandelingen per sector ofwel stellen ze de vier dagen week voor als een alternatief. Dit standpunt komt wellicht tot uiting door een gebrek aan druk vanwege de basis en de invloed van de politieke partijen op de vakbondsleiders. Zouden ze dan niet begrepen hebben dat de strijd van de arbeiders, na het voorbeeld van Renault Vilvoorde, op Europees vlak moet worden gevoerd? Diegene die hun mond vol hebben over een sociaal Europa zullen een keuze moeten maken. Het Frans en Italiaans initiatief zullen ze niet kunnen blijven negeren, (ads)