In vergadering bijeen te Brussel, op 27 en 28 november 1997, op initiatief van het Forum van de Burgers van het Middellands Zeegebied, met de steun van de Europese Commissie, van de Belgisch-Palestijnse Vereniging en de Parlementaire Vereniging voor de Euro-Arabische samenwerking en de Coördinatie van de Europese solidariteits-NGO’s met Palestina, hebben de deelnemers aan het Internationaal Colloquium “Jeruzalem, hoofdstad van de vrede” volgende resolutie aangenomen:
- De huidige boycot van het vredesproces in het Midden-Oosten resulteert voornamelijk uit de politiek van de huidige Israëlische regering, uit haar weigering om de reeds ondertekende interim-akkoorden tussen Israëli en Palestijnen toe te passen, uit haar permanente verkrachting van de mensenrechten en de meest elementaire nationale rechten van het Palestijnse volk en uit de provocerende escalatie van de bevolkingskolonisatie in de bezette gebieden, meer bepaald in Oost-Jeru-zalem. De verderzetting van de militaire agressie tegen Libanon en van de bezetting van de Syrische en Libanese gebieden, de provocaties tegenover de buurlanden en het permanente teruggrijpen op geweld leiden de regio naar de rand van de afgrond en naar een wereldomvattend conflict. De deelnemers herinneren eraan dat de algemene veiligheid van het geheel van het Middellandse Zeebassin op het spel staat, en dat de Europeanen niet neutraal kunnen blijven tegenover de gevaren die voortvloeien uit deze politiek voor het geheel van de landen en volkeren uit deze regio. De deelnemers onderstrepen de rol en de verantwoordelijkheid van de Europeanen, en van de Europese Unie meer in het bijzonder. Als geprivilegieerd economisch partner van de staat Israël, maar ook van het geheel van de landen uit het Middellanse Zeegebied, kan en moet Europa zijn gewicht in de schaal leggen, en haar troeven gebruiken om meer te gaan wegen ten gunste van de vrede.
- Het vraagstuk van Jeruzalem, dat niet kan geïsoleerd worden van het Israëlisch-Palestijns en Israëlisch-Arabisch conflict, in al zijn schakeringen en op grond van diverse aanspraken en de aanhangers van de drie religies van het Boek en van de gehele mensheid aanbelangt, blijft een centraal vraagstuk. Zonder de bezetting en de annexatie van Oost-Jeruzalem in vraag te stellen evenmin als de Israëlische politiek van de verjoodsing van de Arabische stad en de discriminaties tegenover de Palestijnse bevolking
af te keuren, blijft de vrede die zich met de dag verwijdert, onmogelijk. De deelnemers bevestigen hun engagement om te ijveren voor een rechtvaardige, globale en duurzame vrede en onderstrepen het belang en het niet te omzeilen referentiekader van het internationale recht, als een één en ondeelbaar geheel, in de zoektocht naar de vrede.
Zij herhalen eveneens hun veroordeling zonder weerga van het terrorisme, zowel individueel als georganiseerd, onder al zijn vormen, vanwaar het ook komt en wat ook de aangevoerde alibi mogen zijn. Op zich crimineel, zijn aanvallen tegen de burgers ook politieke daden tegen de volkeren en tegen de vrede.
3) De deelnemers betuigen hun steun aan de inspanning van de Israëlische en Palestijnse ondertekenaars van de oproep ‘Ons Jeruzalem’: de vrede kan zich in Jeruzalem niet vertalen door een eenvoudige fysische opdeling van de Stad. Noch de oprichting van een muur, noch de toename van de prikkeldaden kunnen de noodzaak niet verhelen van het uitvinden in Jerusalem, van nog onuitgegeven vormen van een respectvol samenleven van de rechten van iedereen. Maar dit gedeelde
Wist je dat…
… de orthodoxe joden in Israël, d.w.z. diegene die voor een agressieve politiek tegen de Palestijnen pleiten, geen legerdienst vervullen daar waar normaal de meisjes (2 jaar) en de jongens (3 jaar) onderworpen zijn aan een legerplicht.
… er in Israël 650.000 sovjet-joden wonen (15 % van de bevolking) waarvan er 400.000 stemgerechtigd zijn. De meesten onder hen stemmen voor de Russische partij van de gewezen “dissident” Anatoli Natan Sharansky die zo 7 zetels in de Knesset bezet en een ministerpost en … geen centimeter grond wil afstaan aan de Palestijnen
objectief, van een gemeenschappelijke stadsruimte, kan zich enkel realiseren als de Palestijnse inwoners van Jeruzalem de volheid van hun individuele en collectieve rechten terugvinden. Als Palestijnen, Israëli, Arabieren en Europeanen engageren de deelnemers zich om hun gemeenschappelijke strijd voor hun doelstellingen verder te zetten en te intensifiëren.
- De verscherping van de kolonisatie, van de onteigeningen en van de grond- en immobiliëndiefstal in Jeruzalem, alsook het geheel van administratieve en andere maatregelen, die het verblijfrecht raken en erop gericht zijn de stad te ontdoen van haar Arabische bevolking, eisen een onmiddellijkantwoord. De noodzaak aan onderhandelingen en de vindingrijkheid betreffende het onderwerp van de toekomst, kunnen hier niet de plaats innemen van de dagelijkse strijd tegen deze praktijken. Zonder geenszins het politiek en nationaal karakter van het conflict in Jeruzalem te verbergen en het cruciale vraagstuk van de souve-reiniteit – dat slechts kan geregeld worden in het kader van een globaal akkoord – is het nodig in de onmiddellijke toekomst alle middelen te mobiliseren om de veelvoudige strijd van de burgers van Jeruzalem tegen deze praktijken te ondersteunen en te populariseren en druk uit te oefenen op de regeringen opdat ze er de stopzetting van eisen. De tijdsfactor tijd is hier beslissend, want de politiek van de voldongen feiten tendeert ernaar het object zelf van de onderhandeling te doen verdwijnen.
- De deelnemende Europese NGO’s verbinden zich ertoe zich in hun eigen standpunten en tegenover de regeringen van hun landen de actie, de noden en de behoeften uit te dragen van de burgerverenigingen, Palestijnen en Israëli, die strijden in Jeruzalem zelf, in de rechtmatige diversiteit van hun gevoeligheden en in de autonomie van hun eigen actie, in dit perspectief.
Claudine Huyghe