Editoriaal januari 1998

RACISME

De Europese commissie heeft een enquête uitgevoerd bij 16.000 burgers uit de lidstaten met betrekking tot het racisme. Een op de drie ondervraagden verklaart zich in België racistisch. Met 55 % van de Belgen die zich “zeer racistisch” verklaren, zijn we de koploper in Europa. Hierna volgen Frankrijk met 48 % en Oostenrijk 42 %. Het is geen toeval dat juist in hogergenoemde landen sterke extreem-rechtse partijen bestaan die hun invloed verwierven door hun racistisch taalgebruik. Daartegenover is opgevallen dat Luxemburg en Zweden met 2 %, Portugal 3 % en Spanje en Ierland met 4 % zeer laag scoorden. Bovendien moet opgemerkt worden dat Nederland, Groot-Brittannië en Duitsland waar eveneens een grote migranten bevolking leeft de mensen anders reageren en dat de extreemrechtse partijen minder succes hebben. Johan Leman, directeur van het centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding reageert op deze feiten met er op te wijzen dat België, ondanks zijn internationaal karakter, provencialistisch gebleven is. Hij wijst hierbij op het koloniaal verleden waarbij, in tegenstelling tot andere landen, de inwoners van de voormalige kolonie niet welkom waren. Bovendien vestigt hij de aandacht op het bestaande “etnocentrisme” in Vlaanderen waardoor er niet alleen reacties zijn tegen migranten maar ook tegen de Walen.

Bij velen zegt hij, bestaat het gevoel meer te zijn en het beter te doen dan de andere. Maar er is meer dan dat. De werkloosheid, de onveiligheid, de woonproblemen, de erosie van de sociale zekerheid en de daling van de koopkracht die de bestaansmogelijkheden aantasten, drijven er velen toe hiervoor de schuld op de migranten te leggen.

Kortom voor hun gevoel van onmacht een zondebok te vinden. Het is te verwachten dat extreem-rechts handig op deze opiniepeiling zal inspelen om de overheid tot verdere repressiemaatregelen te dwingen. Het is hoog tijd dat de overheid, de informatiemedia, het onderwijs en de ganse economische en sociale wereld zich over deze situatie gaan vragen stellen.

Willen we een nieuwe “zwarte zondag” voorkomen dan is het tijd, hoog tijd, dat het niet langer bij woorden blijft maar dat concrete maatregelen getroffen worden.