DE GESEL VAN HET HAKENKRUIS

Een verbijsterend   boek van  LORD RUSSELL

Lezers ‘herinneren zich wellicht, dat in Augustus 11. Lord Russell of Liverpool, rechtskundig raadgever bij het Britse Leger, naar aanleiding van zijn boek over de Nazistische wreedheden tijdens de tweede wereldoorlog gedwongen werd ontslag té nemen uit zijn functie. De woede van diegenen, die er na de roemloze dood van de E.D.G. alles op zetten om toch kost wat kost een nieuwe Werhmacht op te richten,   is   heel begrijpelijk.

Het boek van Lord Russell, waarvan de eerste Engelse oplage in één dag was uit, verkocht; herinnert de openbare opinie op een uiterst geschikt ogenblik aan wat ons te wachten staat, indien de Adenauers en  de  Kesselrings   opnieuw  zouden   bewapend worden. Het moedige werk van Lord Russell toont nog eens aan hoe systematisch en berekend het Nazisme zijn mis. daden eerst tegenover het eigen en dan aan andere volkeren beging en hoe onvermijdelijk zulks was op grond van de rassenhaat en van de verachting-voor alle menselijk fatsoen, die het ten toon spreidde.

«De gesel van het Hakenkruis» is gans samengesteld uit officiële documenten. Het is trouwens bekend ,dat de Nazis het cynisme zo ver dreven, dat ze van hun misdaden een preciese boekhouding aanlegden. De auteur spaart niet hen, die destijds de nazi-misdaden aan de kaak stelden, en die thans optreden ten gunste van een nieuwe Wehrmacht. Zo citeert hij Sir Hartley Shawcross, de Britse Procureur bij het gerechtshof te Nürenberg, die zich vandaag afslooft om de Labourpartij te winnen voor de Duitse herbewapening. Shawcross zegde in zijn rekwisitorium:
«Volgens voorzichtige berekening werden 12 millioen mannen, vrouwen en kinderen gedood. Niet in de strijd, maar in de koude, berekende weloverwogen poging volkeren en rassen te vernietigen en de tradities, de wetten en het bestaan van vrije en oude staten te ontbinden… Tweederde van de Joden in Europa werd uitgeroeid. De moordenaars gedroegen zich alsof zij werkten in een industrie van massa-productie.. Deze rechtbank zal de toetssteen dienen te zijn en een gezaghebbend en onpartijdig document moeten samenstellen, waarnaar- toekomstige historici zich kunnen wenden voor waarheid en toekomstige politici  voor   waarschuwing».

Russell wijst er ook op, dat de bloedbaden in de Sovjet-Unie niet als uitspattingen van ongedisciplineerde Duitse eenheden mogen beschouwd worden. De plannen voor massale vernietiging van ganse volkeren waren reeds vóór de oorlog kant en klaar. Zo kan men zich voorstellen wat er nu alweer beraamd wordt met de beslissing van de Londense conferentie; het staat vast, dat de leiding van de nieuwe Duitse Werhrmacht toevertrouwd wordt aan dezelfde nazi-officieren, die tien jaar geleden Hitlers slachtingsbevelen met zoveel toewijding uitvoerden.

Over de concentratiekampen schrijft Lord Russell:
«Ik heb Auschwitz gezien. Met stapels mensenhaar, dat van de slachtoffers werd afgesneden, voordat ze naar de gaskamers gingen; de duizenden koffers, gedragen door de gevangenen, die naar de dood werden geleid, terwijl zij dachten, dat ze op weg waren naar nieuwe huizen in het Oosten. Ik heb over de verbrande beenderen gelopen, die verspreid lagen over de grond van het kamp. Maar zelfs dat geeft nog niet de hele gruwel weer van de massa-uitroeiing door de nazis bedreven».
Het zou ons volk en de andere Europese volkeren duur kunnen te staan konten, indien ze zich lieten sussen en bedriegen door diegenen, die dit alles weer willen doen vergeten.

Daarom juist, bewijst het boek van Lord Russel een geweldige dienst aan de zaak van de vrede en kan het niet genoeg verspreid worden. Een Nederlandse vertaling, verzorgd door «De Bezige Bij* te Amsterdam, komt eerstdaags van de pers. Dat alle vredesstrijders er een gepast en intens gebruik van maken.

Vrede oktober 1954